Anlayışsız ve fosil siyasilerin işe el atmalarıyla daha da tatsızlaşan ve uzayan bu olayların sonunda sadece barış ve huzur diliyorum.
Umarım her şey en kısa zamanda normalleşir ve hiçbirimizin canı yanmadan; hepimiz huzura, barışa, sağlığa,meydanımıza, parkımıza ve en önemlisi haklarımıza, özgürlüğümüze tam anlamıyla sahip olabiliriz.
Barışı, ahengi ve uyumu sembolize edeceğini düşündüğüm için bu yazımı güller üzerinden ele alıyorum.
Bu bağlamda tüm olaylar için dileğim: barış ve huzurun bu güller gibi gelmesidir..
Herkes bilir ki gül alelade bir bitki değildir. Kuvvetli hisleri ifade eder. Sevgi, masumiyet, barış, maneviyat, öz gibi….
Bu defa ise “Barış Gülleri” olsun...
Bu gördüğümüz gül Elie Saab. Artık gördüğümüz anda tanıdığımız lirik üslubuyla tabi ki de gülü çağrıştıran bir şeyler denemesini beklemek çok doğal. Ancak onun gül soyutlaması daha çok kumaşta ve renkte yoğunlaşıyor. Tasarımlarda ufak ya da büyük ölçekte gül formlarını görmemekteyiz. Algımız, daha çok uçuş puçuş parçacıkları yakalayarak tasarımcının güle olan atfını hissettiriyor. Yani orjinal bir soyutlama durumu hakim.
Elbette bu da bir tasarım algısı ancak ben tasarımcının temaya olan etkisinin daha baskın olduğu, modacının süzgecinden geçtiği belirgin olan tasarımları tercih ediyorum.
McQueen gülden ziyade dökülmüş ve çürümüş gül yapraklarını ele almış gibi görünüyor ilk bakışta. Elbiselerin renk tonu, solmuş gül yaprağı/gülkurusu tonlarında ve bu renklerin uyumunu bence inanılmaz derecede başarılı geçişlerle yaratıyor. Her zaman olduğu gibi bu tasarımlarında da Y eksenine göre simetrik olma durumu var yani tekrarı ve ritmi her şekilde yakalayabilmekte.
Elbiselerin deseni çok yalın olmadığı için sanırım kesimlerde sadeliğe gidilmiş ki bence bu; yani abartısızlık tasarımın en önemli noktasını oluşturuyor aksi halde ya yaprakların deseni ya da elbiselerin şekli eşit derecede odak olacak ve birbirini bastıracaktı.
Farklı kumaşlar denense de hepsi bir bütünlük içerisinde devam edebilen; yani birbiriyle aynı dili yakalamış, aynı ölçekte devam edebilen bu koleksiyon kesinlikle favori tasarımım haline geldi. : )
Özellikle gül çoğu zaman kıpkırmızı rengiyle ya da bazı baskın duygularla(aşk, masumiyet…)ele alınan bir ilham parçası iken bu şekilde solmuş güller ve yaşamaya çalışan güllerin daha karanlık yüzünü yansıtması da yine tasarımcının olaya daha farklı açıdan bakışını ve bu görüşünün yorumunu göstermekte bence.
Neyse; gül sadece McQueen’in gözünde bir tasarım parçası değil elbette; gençlik de istediği gibi yorumlayabiliyor onları. Hem de ufacık bir maliyetle : )
Bu arada biraz geçmiş olacak ama geçen yüzyılın bence önemli mimarlarından birisi olan Charles Rennie MacIntosh (aynı zamanda ressam, mobilya tasarımcısı)harikulade ve kendisine özgü bir gül yorumunu bizlere miras bırakalı çok oluyor. Ancak genelde pek tanınmayan tasarımcının (zaten neredeyse tüm harika sanatçıların başına gelen bu) gülleri bugün sadece İskoçya’daki bazı yapılarda vitray olarak kullanılmakta.
Bu düğüm misali gülü ve ona dik bağlanan çizgileri bir yerlerde görürseniz MacIntosh’a selam vermeyi unutmayın.
İşte böyle artık güller açsın ülkemizde; barış geri gelsin istiyorum.
Takip için:
0 Yorumlar
Lütfen Sadece Konu ile ilgili yorumlar yapınız.
Yazdığınız yoruma gelen cevaplardan haberdar olmak için yorum kutusunun altındaki E-Posta yolu ile abone ol; yazısına tıklayınız.